Het is niet de eerste keer dat ik een “tweede huis” beurs bezoek. En dat doet altijd weer een beetje dromen. Over zon en zee en zeilboten en Ouzo en zo. En over vakanties en appartementen en huisjes met een balkon en een aperitiefje met zicht op zee.
Afgelopen weekend was het weer zover: een beurs over tweede verblijven voor de Vlaamse belegger. En dus trok ik op zaterdagmorgen met een hoofd vol dromen naar Antwerpen. Ik droom al een paar jaar van een pensioen in een zuiders land met een huisje en een zeilboot.
Tot op vandaag ben ik nog wat rusteloos. Mijn “bucket list” van landen en streken die ik nog wil zien, is nog veel te lang. Ik weet dus nauwelijks in welk land ik “lange tijd” zou willen verblijven. Laat staat welke streek. De gemiddelde Vlaming heeft daar blijkbaar minder problemen mee. Het aantal standjes dat “Spanje” verkoopt, was ongeveer het dubbele van de rest van de wereld samen. Spanje dus voor ons Vlamingen. En sinds de crisis van 2008 zijn er “koopjes” te doen. Een goede investering én een vakantiehuisje? Daar heeft een Vlaming blijkbaar wel oren naar…
Helaas, in Spanje kloppen de kloppen de cijfers niet. Met een toerismemarkt die ontploft tussen juni en september en daartussen zo dood is als een pier, is Spanje toch wel heel erg seizoensgebonden. Wie een deftig jaarlijks rendement wil halen, moet inzetten op een “verhuurbaar” appartementje dichtbij het strand in de grote centra, en dat vervolgens in de lege winter zelf bewonen. Echt gezellig is dat overigens niet. En de meerwaarde dan, mijnheer? Allicht. Maar dat is eerder speculeren en hopen dan beleggen.
Wat mijn hart dan weer wel deed kloppen, is een safari lodge in Mpumalanga (Zuid-Afrika), vroeger bekend als Oost-Transvaal. Daar kan je een lapje grond in de wildernis kopen, er een lodge op bouwen en in het weekend gezellig giraffen en krokodillen gaan bekijken. De return is 0, maar dat is voor zoiets ook niet belangrijk. Helaas staan tussen droom en daad de financiën in de weg en een paar praktische bezwaren.
Ik ben op een handvol standen gaan vragen wat ze in de aanbieding hadden voor mensen zoals ik, die eerder een goede return dan een goede zonsondergang zoeken voor mijn spaarcenten. “Dan gaat u best naar de UK, mijnheer.” heb ik tot driemaal gehoord. “Daar gaat u niet op vakantie, maar u hebt er wel een heel goede return”. Het allerbeste wat me mij elders voorschotelde, was een vakantie-appartement in Turkije, waar de ontwikkelaar mij zowaar 5% aanbood. Voor twee jaar. Daarna zien we wel.
Zoals ik al dacht. De mooiste landen voor vakantie en zonsondergangen zijn dus niet die waar je best ook investeert. Dus hou ik voorlopig de twee netjes gescheiden. Ik huur wel een mooi appartementje of een lodge of een zeilboot waar ik op vakantie wil. En de droom van een villa met een zeilboot of een safari lodge in Mpumalanga? Blijft nog eventjes een hele mooie droom.
Een safarilodge is een investering die helemaal niets opbrengt. Maar het is een hele mooie droom.